به نقل از «شبستان»

سفر به سرزمین ابریشم و شکر سیاه

تاریخ انتشار: ۲۰ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۰۱۰۸۹

قایق سواری در رودخانه سیاه درویشان، بازدید از تالاب سلکه، بازدید از پل های خشتی و شهرتاریخی گسگرات ، باغ پرنیان، خانه تاریخی ضیابری و مناره بازار می توان خاطره خوبی برای مسافران نوروزی باشد.

به گزارش خبرگزاری شبستان از گیلان،

تعطیلات نوروز فرصت خوبی است تا با تامل بیشتری جاذبه‌های تاریخی و طبیعی شهرستان‌های گیلان را ببینیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شهرستان صومعه سرا، مرکز فعالیت‌های جنبش جنگل در یکصدسال پیش بود و به دلیل نزدیکی به تالاب انزلی، سرشار از جاذبه‌های تاریخی و طبیعی است.

قایق سواری در رودخانه سیاه درویشان، بازدید از تالاب سلکه، بازدید از پل‌های خشتی و شهر تاریخی گسگرات، باغ پرنیان، خانه تاریخی ضیابری و مناره بازار می‌تواند خاطره خوبی برای مسافران نوروزی باشد. خرید حلوای ضیابری، رشته خشکار طاهرگوراب، شکرسیاه روستای قاضده و دیگر محصولات کشاورزی محلی در روز بازارهای این شهرستان، شیرینی این سفر را دوچندان می‌کند.

 

*قایق سواری در تالاب سلکه

«تالاب سَلکه» در روستای «هنده خاله»، یکی از دیدنی‌های شهرستان صومعه سراست. این تالاب در تابستان، مملو از نیلوفرهای آبی است که گل‌های صورتی آن لابه لای برگ‌های پهن بسیار چشم نواز است.

رودخانه روستای سیاه درویشان و شعبه‌های آن از دیگر جاذبه‌های طبیعی شهرستان صومعه سراست. مردم محلی با ایجاد اسکله‌های کوچک چوبی با قایق‌های موتوری و پارویی گردشگران را به تالاب سلکه و مرداب انزلی می‌برند. نزدیک به رودخانه سیاه درویشان نیز کلبه‌های چوبی با پخت انواع نان و شیرینی‌های محلی از مسافران پذیرایی می کنند.

 

*باغ پرنیان و صنعت نوغانداری

شهرستان صومعه سرا، دومین شهرستان تولید کننده ابریشم است. به‌روایتی در گذشته نخستین شهرستانی که کرم ابریشم پرورش می‌داد، این شهرستان بود. به همین دلیل در نقاط محتلف این شهرستان، المان‌هایی از پیله‌های ابریشم، پارچه‌های ابریشمی و پروانه می‌بینید. وجود توتزارهای وسیع برای تغذیه نوغان یا کرم ابریشم، از دیگر جاذبه‌های طبیعی این شهرستان است. باغ پرنیان یکی از باغ‌های توت دولتی است که مردم از آن بازدید می‌کنند.

 

 

*خانه تاریخی آیت الله ضیابری

در روستای ضیابر واقع در شهرستان صومعه سرا، خانه تاریخی آیت الله سید مهدی موسوی، با قدمت ۲۰۰ سال وجود دارد که در فهرست آثار ملی ثبت شده است. اگرچه نوادگان وی، هنوز در این خانه زندگی می‌کنند، ولی به نیت جدشان هرسال در ایام دهه محرم، پذیرای هیات‌های سینه زنی و عزاداری است.

سادات روستای ضیابر، عمدتا خود را منتسب به امامزادگان آقاسید محمد جان و مولا جان می‌دانند که گفته شده پدر و پسر بودند. تعزیه دهه محرم ضیابر هم در گیلان شهرت زیادی دارد و خاندان آیت الله موسوی ضیابری می‌گویند ایشان در زمان تحصیل در نجف اشرف، تعزیه خوانی را با خود به روستای زادگاهش یعنی ضیابر آورده است.

 

*پل های خشتی رودخانه گازروبار و تنیان

در زمان صفویه، توسعه تجارت ابریشم، ساخت کاروانسراهای بین راهی و توسعه راه‌ها در دستور کار قرار گرفت. احداث شاهراه معروف به عباسی در زمان شاه عباس صفوی موجب شد راه سنگفرشی از اردبیل احداث و با گذر از شهرها و روستاهای گیلان و  استان مازندران تا فرح آباد ساری ادامه یابد. به دلیل تعدد رودخانه های پرآب در آن زمان، در مسیر این راه طولانی، پل های خشتی زیادی ساخته شد. برخی از آنها هنوز موجود بوده و در سال های اخیر مرمت شده است.

پل خشتی بزرگ بر رودخانه گازروبار در نزدیکی شهر صومعه سرا، مرغانه پورد در روستای خطیبان، بقایای پل خشتی در جنگل هفت دغنان ، پل های خشتی دوگانه در منطقه طاهرگوراب و پل تاریخی گوراب زرمیخ بر رودخانه تنیان، بخشی از میراث تاریخی این شهرستان است.

 

*مناره بازار گسگر

مناره بازار گسگر، بنای تاریخی دیگری است که در گذشته ۳۰ متر و به روایتی ۳۳ متر ارتفاع داشته و در طول زمان بخش‌هایی از آن فرو ریخته است. این مناره در دهستان «طاهر گوراب» بین گوراب زرمیخ و روستای «پاسکه» و در میان شالیزارها قرار دارد. در زلزله سال ۱۳۶۹مناره آسیب جدی می‌بیند. بعدها اداره کل میراث فرهنگی گیلان مناره را با ارتفاع کمتری مرمت می‌کند و اکنون ۱۸ متر ارتفاع دارد. این مناره تاریخی در بهمن ۱۳۷۸ و به شماره ۲۶۸۱ در فهرست آثار ملی ثبت  شده است.

 

*آثار بجامانده از نهضت جنگل

نهضت جنگل به رهبری میرزا کوچک جنگلی، هفت سال در جنگل‌های گیلان طول کشید و با شهادت میرزا کوچک جنگلی در آذر ۱۳۰۰ پایان یافت. مرکز این جنبش، منطقه کسما و گوراب زرمیخ در شهرستان صومعه سرا بود.

حمام تاریخی کسما، بقایای اسلحه خانه گوراب زرمیخ، راه سنگفرش گوراب زرمیخ تا آلیان، بخشی از بناهای تاریخی مرتبط با این نهضت است.

 

*حمام تاریخی کسما

حمام تاریخی کسما، در دوره قاجار توسط حاج صالح کسمایی، از تاجران ابریشم آن دهستان ساخته شده است. این حمام در زمان جنبش جنگل، به رهبری میرزا کوچک خان، به‌عنوان مریضخانه مجروحین مورد استفاده قرار می‌گرفت.

حمام کسما در گذشته، ۲۰۰ متر زیر بنا داشت ولی نیمی از آن در تعریض جاده روستا از بین رفته است. در حال حاضر این حمام ۱۱۵ متر وسعت دارد و در سال‌های اخیر توسط اداره کل میراث فرهنگی مرمت شده و در مناسبت‌ها نظیر ایام نوروز به‌عنوان بازارچه صنایع دستی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این حمام تاریخی  در ۱۱ شهریور ۱۳۸۲ و به شماره ۹۹۴۱ در فهرست بناهای میراثی کشور ثبت شده است.

 

پایان پیام/595

منبع: شبستان

کلیدواژه: شهرستان صومعه سرا سیاه درویشان مناره بازار خانه تاریخی گوراب زرمیخ حمام تاریخی پل های خشتی تالاب سلکه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۰۱۰۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بندبازی مرگبار برای تحصیل

  تمام دردشان فعلا نبود همین پل ساده است ‌که چون ندارند، دانش‌آموزان کم‌سن و سال روستا مجبورند با طناب از روی رودخانه رد شوند. چند روز پیش فیلم یک دقیقه‌ای از وضعیت عبور و مرور آنها در فضای مجازی داغ شدکه نشان می‌داد حوادث مرگباری جان‌شان را تهدید می‌کند. در روستای ‌کورکچ ۱۵۰ خانوار زندگی می‌کنند اما پشت آن ظاهر سبز و دلگشا و آسمان آبی‌اش، مادرانی همیشه نگران سلامت فرزندان خود هستندکه اگر به مدرسه رفتند، دوباره زنده به خانه برمی‌گردند. داوود تائی از اهالی این روستا به جام‌جم می‌گوید، چون مدرسه ندارند، بچه‌ها مجبورند از روی پل رودخانه عمیق کاجو رد شوند تا به روستای بجاربازار در ۱۰ کیلومتری ‌کورکچ بروند. پلی‌که تائی در موردش توضیح می‌دهد، دو تکه طناب و سیم ۲۰ متری است‌ که دو طرفش به دو درخت بسته شده. دانش‌آموزان با دو دست طناب بالای سرشان را می‌گیرند و زیر پای‌شان هم سیم نسبتا نازکی وزن بدن‌شان را تحمل‌ می‌کند تا داخل رودخانه نیفتند. آنها برای رفتن به مدرسه دو راه بیشتر ندارند؛ یا باید از روی پل معلق رد شوند یا از مسیر دیگری ‌که کلی زمان می‌برد:«بچه‌ها پنج روز در هفته به مدرسه می‌روند و پنج دقیقه طول می‌کشد تا از روی سیم و طناب رد شوند که خطرات مختلفی مثل حمله گاندوها و غرق‌شدگی تهدیدشان می‌کند. اگر از روی طناب رد شوند، ۲۰ دقیقه‌ای به مدرسه می‌رسند، در غیر این ‌صورت، حدود ۵۰ دقیقه طول می‌کشد تا به مدرسه برسند.»
 دانش‌آموزان چاره‌ای جز یادگیری بندبازی روی طناب را ندارند.کوچک‌ترها باید اول تمرین حفظ تعادل ‌کنند، چون زیرپا و بالای دست‌شان سیم و طنابی است‌که دائم تکان می‌خورد.  تائی یک بار شاهد سقوط دختربچه‌ای به داخل رودخانه بوده:«یک بار در خانه بودم که یک‌دفعه صدای جیغ شنیدم. وقتی به رودخانه رفتم، دختربچه‌ای را دیدم که به رودخانه سقوط ‌کرده بود که او را نجات دادیم. اگر در تاریکی هوا، بچه‌ای به رودخانه سقوط‌ کند، ممکن است هیچ‌کس نفهمد و حتی جسدش هم پیدا نشود.»
اسلم جدگال، معلم مقطع دبستان شهید مفتح روستای بجار بازار است‌که دانش‌آموزان روستای کورکچ به آن مدرسه می‌روند. جدگال می‌گوید: دانش‌آموزانی‌که از کورکچ می‌آیند، از نبود پل و جاده مناسب بسیار ناراحت هستند. سیل هم بیاید می‌شود قوز بالا قوز: «از بچه‌ها می‌پرسم چرا دیر به مدرسه می‌آیید، می‌گویند هیچ راهی برای زود رسیدن به مدرسه نداریم. خطر عبور و مرور خودروهای سوختکش و حمله گاندوها هم وجود دارد. چون مسیر رفتن به مدرسه طولانی است، بچه‌های پایه اول خیلی می‌ترسند. بعضی از بچه‌ها دو سه سال سن‌شان بالاتر می‌رود و بعد به مدرسه می‌روند و اگر به دلیل دوری راه نتوانند بیایند، ترک تحصیل می‌کنند.»

به دنبال آرزوها

​​​​​​​دو دانش‌آموزی‌که پنج روز در هفته از روی پل معلق رد می‌شوند، کنار تائی ایستاده‌اند. هر دو ۱۲ ساله هستند. صدای شیطنت و خنده‌های ریز امیر‌حسین و معاوذ را می‌شنوم. 

امیرحسین نمی‌ترسی از روی پل رد بشی؟ 
چرا می‌ترسم غرق شوم یا بیفتم تو آب و گاندو منو بخوره. 
 
تو که اینقد می‌ترسی چطوری می‌ری روی طناب؟
چون درس خوندن برام مهمه. 

چرا؟
چون می‌خوام دکتر بشم.

معاوذ تو هم می‌ترسی؟
آره خیلی.
 
خب چرا میری رو پل؟
چون تنها امید خانوادمم. نمی‌خوام زندگی‌ام مثل اونا بشه. 
 
تو می‌خوای چیکاره بشی؟
معلم.
 
آرزوت چیه؟
دلم می‌خواست تو روستامون مدرسه داشتیم و مجبور نبودم از رو پل رد بشم و این همه راه برم.